Kolejowa
wieża ciśnień
Wieża ciśnień na stacji
kolei wąskotorowej w Bogorii.
Początki kolejnictwa (wąskotorowego) sięgają roku 1915, kiedy dla
potrzeb militarnych wojska austriackie rozpoczęły budowę pierwszego
odcinka torów łączącego Jędrzejów - Raków - Bogorię - Iwaniska. Po
wojnie kolej była stopniowo rozbudowywana i w Bogorii w latach 20-tych
XX wieku PKP ustanowiły stację węzłową z
parowozownią, do obsługi pociągów osobowych i towarowych. Węzeł posiadał
rozbudowany układ torów oraz budynek stacyjny, parowozownię wraz z
warsztatami, skład opału - i okazałą wieżę
ciśnień. Bogoria mocno ucierpiała w czasie II wojny światowej,
zniszczeniu uległo ok. 95% budynków.
Po zakończeniu
wojny przystąpiono do odbudowy ze zniszczeń
wojennych infrastruktury
wąskotorówki i wznowienia
ruchu pociągów. W roku 1951 wybudowano w Bogorii wieżę
ciśnień
ze zbiornikiem o pojemności
63 m3. Wodę
pobierano z rzeki Korzenna,
którą pompami tłoczono do wieży ciśnień.
Budynek stacyjny, wieża
ciśnień oraz znacznie zniszczona hala
parowozowni - przetrwały do czasów obecnych.
Współrzędne geograficzne wieży:
50°39'4"N 21°15'5"E .
Widok z satelity:
http://wikimapia.org/1657768/pl/Wie%C5%BCa-ci%C5%9Bnie%C5%84
zdjęcia: Marek Suma (luty
2004 r., wrzesień 2009 r.)
Krzysztof Smyk (wrzesień 2010 r.)